من رویا حراج‌زاده هستم. مدرس موسیقی و دانش‌آموخته موسیقی سنتی از دانشگاه هنرهای اسلامی. از چندسال پیش فعالیت‌هایی چون ساخت زیورآلات، چاپ باتیک، نقاشی روی پارچه و ترکیب آن با دوخت سنتی را آغاز کردم و چند نمایشگاه انفرادی نیز در کارنامه خود دارم. 

 

 

2 رشته مینای نقاشی و مینای خانه‌بندی. در گذشته یک کارگاه یک‌روزه مینای نقاشی را تجربه کرده‌ام اما به‌نظرم کافی نیامد. در جست‌وجوی یک محیط هنری برای کسب آموزش‌های میناکاری بودم که با سرکار خانم ثابت در اینستاگرام آشنا شدم و حضورم در کلاس‌های جهاددانشگاهی هنر نیز از همان زمان آغاز شد.

 

 

 

 

با قاطعیت باید بگویم مینای خانه‌بندی. مینای نقاشی را نیز دوست دارم اما مینای خانه‌بندی با توجه به پس‌زمینه‌ای که در ساخت زیورآلات دارم برای من جذاب‌تر است. در واقعیت هم مینای خانه‌بندی بُعد و وسعت بیشتری دارد و می‌توان  به کمک آن آثار خلاقانه‌تری به تولید رساند. البته طی ترم گذشته فرصت به کار روی فلز نقره نرسید و تنها کار روی مس را تجربه کردیم. خیلی دوست دارم کار مینای خانه‌بندی روی نقره را نیز تجربه کنم. به نظرم جذاب و هیجان‌انگیز می‌رسد. امیدوارم در ادامه راه به نقره نیز برسیم.

 

 

 

مینای نقاشی ویژگی‌ها و جذابیت‌های خاص خودش را دارد اما به این دلیل که در تهران کوره به تعداد زیاد وجود ندارد و حتی کوره این مرکز نیز نسبتا کوچک است، محدودیت‌هایی برای هنرجو ایجاد می‌شود که چندان باب طبع من نیست. مینای خانه‌بندی ظریف‌تر و کوچک‌تر و برخوردار از قابلیت حمل‌ونقل آسان‌تر است. البته تا زمانی‌که هنوز رنگ روی آن ننشسته باشد.

 

 

 

از نطر من هم دقیقا همین‌طور است. من یک‌سری موتیف و رنگ ایرانی و طرح‌هایی که می‌توان با موتیف‌های ایرانی روی آنها مانور داد در ذهن دارم که علاقه‌مندم با بهره از تکنیک مینای خانه‌بندی به مرحله ساخت برسانم. فکر می‌کنم فضای جذاب و جدیدی باشد. مینای خانه‌بندی سنتی همین طرح‌های سنتی جاری است و اگر همگان بخواهند تنها به همین طرح‌ها و چند گل و بته روی یک دایره که در نهایت بدل به گوشواره می‌شود بسنده کنند، این هنر حرفی برای گفتن نخواهد داشت و آتش‌اش خیلی زودتر از پیش‌بینی‌ها خاموش می‌شود. باید برای بهبود وضعیت مینای خانه بندی از طرح‌های انتزاعی نیز در کنار طرح‌های سنتی بهره گرفت. حتی می‌توان طرح ابداع کرد. من خیلی علاقه دارم روی طرح صورت، طرح‌های ظریف و زنانه، حیوانات و حتی دیگر نقوش سنتی ایرانی کار کنم.

 

 

متاسفانه مهد مینای خانه‌ بندی به رغم پیشنه و ریشه ایرانی، در حال حاضر کشور گرجستان است و امروز عده زیادی به این کشور می‌روند و هنر مینای خانه بندی را از آنجا به شکلی کامل فرامی‌گیرند؛ متاسفانه به کسی هم آموزش نمی‌دهند. آثار غربی هم حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند و نمی‌توان گفت آثار غربی هرگز با چنین تکنیک‌هایی سازگار نیستند. اما به دلیل اینکه مهد هنرهای اینچنینی ایران است، طرح‌های ایرانی همچنان در سراسر نقاط جهان بهترین زمینه برای این سبک و تکنیک به‌شمار می‌روند. البته می‌شود سبک ایرانی را با ذائقه بین‌المللی تلفیق کرد.

 

 

 

مینای نقاشی هنر زیبا و جذابی است و به قدر کفایت روی آن مانور داده شده. این رشته استادکاران بسیاری دارد که انصافا محصولات نفیسی به تولید می‌رسانند اما متاسفانه حتی هنرجویان و دانشجویانی که خود در رشته مینای خانه‌بندی فعال هستند چندان فعالیتی برای شناساندن هرچه بهتر و بیشتر این رشته صورت نمی‌دهند و همین هم شده که کسی از آن خبر ندارد. چندی پیش شبکه مستند سیما برنامه‌ای از زندگی روزانه یک هنرمند میناکار که در این رشته فعال بود نمایش داد و روند ساخت یک محصول با استفاده از تکنیک مینای خانه بندی را نیز به تصویر کشید. این برنامه برای من بسیار جذاب بود و مدام با خودم می‌گویم چرا از این قبیل برنامه‌ها بیشتر ساخته نمی‌شود تا مینای خانه‌بندی به جایگاه حقیقی خود در میان هنرمندان دست پیدا کند.

 

 

 

واقعیت‌اش را بخواهید حضور در دوره‌های میناکاری جهاد دانشگاهی واحد هنر بیش از همه یک تفریح روحی برای همه ما بوده و هست. با وجود اینکه ما نخستین هنرجویان این دپارتمان بودیم و به هر حال کمبودهایی احساس می‌شد، اما حسن رفتار خانم ثابت و مجموعه جهاد دانشگاهی هنر فضایی دلچسب و لذت‌بخش برای ما فراهم آورده بود. امیدوارم رشته‌های جاری در دپارتمان فلز با گذر زمان و ترم‌های بیشتر به بلوغ خود نزدیک‌تر بشوند و شاهد پیشرفت هر چه بیشتر آموزش هنرهای کاربردی در این مرکز باشیم.