مدرس نرم افزارهای طراحی و طلا و جواهر جهاد دانشگاهی هنر می گوید که داشتن مهارت در این رشته منوط به کار عملی و تجربه است.

آرزو اله وردی مدرس نرم افزارهای طراحی و طلا و جواهر در گفت و گو با خبرنگار روابط عمومی جهاد دانشگاهی هنر، گفت: من بر اساس تجربه ای که در این سال ها داشتم سرفصل های خودم را برای هنرجویان تنظیم می کنم. در ابتدا بخش عمده کار به معرفی صنف طلا و جواهر به هنرجویان است. این که کار ما چه کاربردی در صنف  طلا و جواهر دارد و چه اتفاق‌هایی در این صنف در حال وقوع است.

او در ادامه گفت: امروزه با توجه به پشرفت صنعت و دستگاه های جدید برای تولید در رشته های صنعتی  استفاده از کامپیوتر زیاد شده است. یکی از صنعت هایی که امروز این اتفاق برای آن افتاده صنعت طلاو جواهر است.امروزه دستگاه های جدیدی برای این صنعت وارد بازار می شوند و دیگر کسی با دست کار تولید نمی کند.من ابتدا به هنرجویان این مسائل را گوش زد می کنم.

این استاد طراحی طلا و جواهر اظهار داشت: این حرفه صبر، حوصله زیاد و دقت فراوان لازم دارد. نباید انتظار داشت با 6 ماه آموزش همه چیز کامل شود. من شخصا خیلی از مسائل را در تولید یاد گرفتم،  بغل دستم یک قالب ساز حرفه ای نشست و در یکی دوسال از ایشان یاد گرفتم. ممکن است من خیلی از اصول را در کار به هنرجویان توضیح دهم ولی تا زمانی که خود هنرجویان پای کار نشینند و انجام ندهند چیز زیادی یاد نمی گیرند.

اله وردی در ادامه بیان داشت: برای همین من همیشه به تمرین بچه ها را تاکید می کنم. بخشی از تمرین در اینجا  و بخش دیگر آن در خانه انجام می شود.مطالبی که تدریس می شود اینقدر گسترده است که هنرجویان مجبور هستند در منزل نیز تمرین کنند.در کنار من اساتید دیگری در جهاددانشگاهی هنر وجود دارند که بخش های دیگری از این حرفه را تدریس می کنند. مثل تاریخ یا طراحی خطی و... همه اینها در یک پک کامل شده و در این مجموعه در حال تدریس است.

استاد طراحی رایانه ای طلا و جواهر با تاکید بر اینکه جهاد دانشگاهی هنر امکانات خوبی را در اختیار هنرجویان قرارداده، گفت: جهاد دانشگاهی تمام تلاش خود را کرده تا امکانات مورد نیاز این رشته را فراهم کند. بحث امکانات بسیار مهم است بعضا در مراکز آموزشی دیگر نقص های زیادی در حوزه امکانات وجود دارد؛ مثلا کامپیوترهایی که در اختیار ما قرار می دهند توانایی اجرای برنامه هایی که ما تدریس می کنیم را ندارد، اما در جهاد دانشگاهی هنر خوشبختانه هیچ وقت چنین مشکلی به وجود نیامده است.

این استاد طلا و جواهر در ادامه با بیان تفاوت ها و شباهت ها بین آموزش جهاد دانشگاهی هنر با دانشگاه ها، بیان داشت: در جهاد دانشگاهی شاگردها بیشتر راغب هستند که کار عملی انجام دهند و در عین حال مسئولیت بیشتری می پذیرند جهاد دانشگاهی علاوه بر اینکه برای هنرجویان ژوژمان می گذارد، نمایشگاه هم برگزار می کند و بچه ها رو تشویق می کند که ارائه کار داشته باشند و این باعث می شود که هنرجویان احساس کنند جهاد دانشگاهی برای آنها مفید است.در دانشگاه هنرجویان اغلب دروس تئوری را طی می کنند اما در جهاد دانشگاهی حجم کار عملی بسیار بالاست و به صورت فشرده است.

اله وردی درباره مشکلات بازار کار هنرجویان طلا و جواهر می گوید: بازار کار بچه ها یک مقدار مشکل دارد که البته ربطی به جهاد دانشگاهی ندارد. این مسئله باید در فنی و حرفه ای شروع شود یا بچه هایی که در هنرستان ها درس می خوانند.در آنجا باید کار عملی اینقدر قوی باشد که هنرجویان وارد بازار کار شوند. بازار کار البته در این رشته مشکل دارد. قدیمی ها حاضر نیستند نسل جدید این حرفه را قبول کنند. قبول ندارند که نسل جدید می تواند به آنها کمک کند. انها فکر می کنند که نسل قدیم چون تجربه بیشتری دارد بیشتر می تواند کمک کند. به عبارتی دیگر اجازه تجربه به افراد جدید را نمی دهند.

او در ادامه گفت: صنف ما همیشه اینطور بوده؛ این مسئله مربوط به الان نیست از قدیم وجود داشته، در رشته هایی مثل قلم زنی اینقدر نسل های قدیم چیزهایی که بلد بودند را به نسل های جدید منتقل نکردند که این رشته محو شد. محو شدن چنین چیزهایی خیلی به ضرر ماست. یکی اینکه تجربه هنری که سال ها و قرن ها داشتیم حذف می شود و دیگر اینکه تمدن ما حذف می شود.

این استاد طراحی طلا و جواهر اظهار داشت: در رشته ما هنرجویان گالری و نمایشگاه نمی توانند بزنند. یک بخش اعظمی از کاری که انجام می دهیم، طراحی کردن است . بخش مهمی از کار بر می گردد به پروسه تولید، هیچ کس آنقدر سرمایه ندارد که کاری را مختص خودش طراحی کند و  ماشین کاری و ریخته گری هم فرضا انجام شود تا به نمایش دربیاید. با این هزینه ها انگیزه ای دیگر برای نمایش گذاشتن کار وجود ندارد.چون اینقدر کار هزینه برمی دارد که هنرجو از این نمایش انصراف می‌دهد. چراکه کار تک هزینه زیادی بر می دارد.

اله وردی افزود: جهاد می تواند هنرجویان را به تولید کنندگان معرفی کند.من نوعی نمی توانم با آدم هایی که در این صنعت کار می کنند ارتباط داشته باشم جهاد دانشگاهی راحتر می تواند با صنعت کاران این رشته ارتباط برقرار کند. بازار کار برای هنرجویان خیلی مهم است. در رشته هایی مثل ما این مهم است که هنرجویان را بتوانیم به صنف معرفی کنیم، چراکه رشته ما رشته ای پرهزینه ای است. هنرجویان باید با بازار کار ما اشنا شوند. تا زمانی که نتوانیم هنرجویان را به عنوان کارورز به واحدهای تولیدی بفرستیم موفق نخواهیم بود.در این مجموعه در بحث آموزشی تمام مسائل آموخته می شود. از طراحی گرفته تا ماشین کاری و ...اما برای هنرجویان انگار انگیزه ای برای کار کردن وجود ندارد.

انتهای پیام