به گزارش ایسنا، آخرین روز جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک در حالی به پایان رسید که دو نمایش صحنه‌ای و دو نمایش فضای باز در تالار استاد انتظامی و محوطه خانه هنرمندان اجرا شد و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

نمایش «آن مرد آمد» از تهران یکی از نمایش‌های صحنه‌ای بود که در آخرین روز جشنواره در سالن استاد انتظامی به صحنه رفت.

علیرضا ناصحی کارگردان این نمایش درگفت‌وگو با ایسنا، درباره ایده اولیه نمایشی که به عنوان اثری تجربی اجرا شد، گفت: من یک سری بازی‌هایی را با پسر کوچکم انجام می‌دادم و به این فکر رسیدم که آن‌ها را تکامل دهم. هر چه او سنش بالاتر می‌رفت این نمایش‌ها کامل‌تر می‌شد. کم کم به آن‌ها یک فرم اجتماعی دادم و در نهایت به یک کار کوتاه 6-5 دقیقه‌ای تبدیل شد و برای اولین بار در روز زن این کار را اجرا کردم. خوشبختانه حالا فرصتی پیش آمد که آن را در بخش تجربه جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی اجرا کنم.

این کارگردان تئاتر درباره فضای این جشنواره تصریح کرد: فصای جشنواره‌ای که خانم برومند دبیر آن باشد قطعا خوب است و همه کارها منظم و درست انجام می‌شود. متاسفانه مدیران برخی جشنواره‌ها خارج از دایره هنرمندان هستند اما خانم برومند خودش سال‌های سال است که در این زمینه فعالیت می‌کند بنابراین این گونه، مدیران درک بیشتر و بهتری نسبت به برگزاری صحیح یک جشنواره دارند و ایشان به رشد و بالندگی بچه‌های شهرستان‌ها بسیار کمک می‌کنند.

او اضافه کرد: به علت کمبود بودجه ناخودآگاه سطح کیفی پایین می آید اما باتوجه به این موضوع،  بازهم سطح کیفی جشنواره خوب بود.

این گوینده نمایش‌های عروسکی در پایان گفت: بخش تجربه بهترین فرصت است که خارج از کلیشه‌های همیشگی رفتار کنید. در این بخش باید از چیزهایی که فکرش را نمی‌کنید استفاده شود و به آن ها دامنه داده شود تا به یک شیوه عالی جلوه کنند.

نمایش «بازِندَک» از مسجد سلیمان هم یکی از کارهای محیطی بود که در محوطه خانه هنرمندان ایران اجرا شد.

محمد قاضی نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی «بازِندَک» درباره این نمایش اظهار کرد: نمایش «بازندک» بدون کلام اجرا شد و سعی کردم زبان نمایش، تصویر باشد چرا که یک زبان جهانی است. اصولا نمایش‌های کلام محور که از هر گونه تصویر فقیرند، مختص به یک جغرافیای خاص هستند. شاید اگر این محدوده جغرافیایی‌ تغییر کند، آن نمایش عملا گیرایی‌اش را از دست بدهد.

او ادامه داد: «بازندک»، عروسک نمایشی دختران بختیاری است. کار برد آیینی آن بیشتر برای حاجت‌روایی است، در مواقعی که زنی، بچه‌دار نمی‌شود، مردم ایل بختیاری یک «بازندک» را به شکلی خاص تزیین می‌کنند و با شعر و موسیقی فولکلور بختیاری آن را به یک امامزاده دخیل می‌بندند و تا زمانی که حاجت‌روا نشوند این دخیل‌ها را باز نمی‌کنند. آن‌ها از خداوند طلب می‌کنند تا زنی که بچه‌دار نمی‌شود، حداقل خداوند به او یک دختر دهد چرا که بحثِ عروسک است و عروسک یک ماهیت دخترانه دارد.

این کارگردان تئاتر خیابانی در ادامه درباره فضای این جشنواره اظهارکرد: یک سری از مکان‌ها برای اجرا مناسب نیستند. بهترین حالت این است که پس از بازبینی و اعلام نتایج، یک باز بینی مجدد جهت تعیین مکان اجرای نمایش‌ها انجام شود چرا که بعضی از نمایش‌ها به دلیل تعدد بازیگران، نقش‌ها، موسیقی و اجراهای کارناوالی، به یک مکان وسیع احتیاج دارند اما در خانه هنرمندان این امکان وجود نداشت حتی ما برای حرکت بازیگران در صحنه، مکانی کافی نداشتیم.

قاضی با بیان این که بچه‌های تئاتر خیابانی گوشه، گوشه شهر، صحنه اجرایشان است، تاکید کرد: پارک آب و آتش و پل طبیعت برای تئاترهای خیابانی و مخصوصا نمایش‌های آیینی فضای مناسبی است.

او با اشاره به این که فضای کلی جشنواره را می‌پسندد، اظهار کرد: اکثر اجراها فقط به رقصاندن و چرخاندن عروسک‌ها بسنده می‌کردند. یک تئاتر خوب باید فرم و محتوای خوبی داشته باشد این دو مقوله کلیدی یک اثر  ماندگار در تئاتر است و من خیلی از آثار را تهی از محتوا دیدم.

این کارگردان تئاتر درباره وضعیت نمایشهای عروسکی در مسجد سلیمان گفت: تئاتر عروسکی یک بحث تخصصی است و اهل فن خودش را می‌خواهد. کسانی رو به تئاتر عروسکی می‌آورند که خودشان عروسکساز هستند چرا که به هیچ شکلی هزینه‌های ساخت و تولید یک نمایش عروسکی قابل جبران نیست و کارگردان دچار خسارت مالی می‌شود.

او درپایان درباره نمایش های عروسکی گفت: عروسک‌ها نه گریه می‌کنند، نه می‌خندند اما فضایی که ایجاد می‌کنند که هم می‌گریانند و هم می‌خندانند.

نمایش «دگردیسی» به کارگردانی و نویسندگی زهرا مریدی دیگر نمایشی بود که در محوطه خانه هنرمندان اجرا شد.

این کارگردان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نمایش دگردیسی گفت: به دلیل مشغولیت بچه‌ها به فضای مجازی، دغدغه‌ای در من ایجاد شد که درباره این موضوع نمایشی تهیه کنم. بهترین چیزی که می‌توانست عموم مخاطبان را جذب کند، یک نمایش فرم بود چرا که هم برای بچه‌ها و هم برای بزرگترها جذاب‌تر است. در این نمایش، عروسک‌های سفید بی‌رنگ دو بعدی‌ای را می‌بینید که درگیر فضای مجازی هستند و وقتی که اینترنت قطع می‌شود از دنیای مجازی فاصله می‌گیرند و متوجه می‌شوند که در پیرامون‌شان چه خبر است. سپس آن‌ها درگیر بازی‌های جمعی می‌شوند و شکل و رنگ واقعی‌شان را می‌گیرند.

مریدی در پاسخ به این سوال که "آیا محوطه خانه هنرمندان فضای مناسبی برای اجراها فضای باز است؟" گفت: قبلا حوض مقابل ساختمان خانه هنرمندان را مسطح می‌کردند و تماشاگر بیشتری جذب می‌شد. شاید برای اجراهای محیطی خانه هنرمندان تبلیغات بیشتری باید انجام می‌گرفت چرا که من دیده‌ام در هفته تئاتر، این مکان با حضور مخاطبان، بسیار شلوغ می‌شود.