مدیر گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر گفت: به جهت فقدان یک بانک اطلاعاتی جامع که دانشجویان بتوانند موضوع پژوهش و پایان‌نامه‌های خود را مشخص کنند لذا ممکن است در بسیاری از موارد شاهد تکرار موضوعات در روند پژوهش پایان‌نامه‌های دانشگاه هنر باشیم.

به گزارش ایسنا واحد دانشگاه هنر، محمدحسین ناصربخت، مدیر گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر گفت: خوشبختانه در سال‌های اخیر گرایش به سمت پژوهش در میان دانشجویان رشته‌های هنری و به ویژه دانشجویان هنر نمایش و تئاتر تربیت شده است و شاهد هستیم که در مقاطع کارشناسی و از همه مهمتر تحصیلات تکمیلی پژوهش و رساله‌های دانشجویی که اغلب در قالب پایان‌نامه نمود دارد، اهتمام به مبحث پژوهش امری مطلوب است.

وی ادامه داد: در دانشکده سینما و تئاتر  و دانشجویان با گرایش نمایش نیز تا حدود زیادی این دغدغه‌مندی وجود دارد که پژوهش محور دانشنامه و پایان‌نامه‌های دانشجویی قرار گیرد و البته عزمی از سوی آنها وجود دارد مبنی بر اینکه موضوعاتی را دستمایه کار خود قرار دهند که شاید پیشتر کمتر به آنها پرداخته شده و یا موضوعی باشد که مغفول مانده است.

ناصربخت تصریح کرد: البته ناگفته نماند به جهت فقدان یک بانک اطلاعاتی جامع که دانشجویان بتوانند موضوع مورد علاقه خود را در آن ساز و کار قرار دهند و نسبت به بکر ماندن آن اطمینان حاصل نمایند لذا ممکن است در بسیاری از موارد شاهد تکرار موضوعات در روند پژوهش پایان‌نامه‌های دانشگاهی باشیم؛ وزارت علوم مدتی است که نسبت به تدوین این بانک اطلاعاتی توجه نشان داده است و با وجود اینکه هنوز کامل نشده است اما در مواردی دانشجویان موظف هستند با رجوع به این سامانه نرم‌افزاری، موضوع مورد پژوهش خود را مورد ارزیابی قرار دهند که پیشتر به آن پرداخته نشده و موضوع نو و تازه برای پژوهش‌های دانشگاهی در عرصه هنر نمایش و تئاتر باشد.

مدیر گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر در ادامه گفت: صرفنظر از این موضوع مسئله دیگری که باید در عرصه آکادمیک هنرهای نمایشی به آن توجه کرد اینکه هنوز میان بدنه پژوهشی و دانشگاهی حوزه تئاتر و فعالان این عرصه در  زمینه تولید حرفه‌ای تئاتر پیوندی وجود ندارد و همچنان شاهد گسستگی میان آنها هستیم در حالیکه باید به جهت وحدت موضوعی و پرداختن به مسائلی که باید مورد توجه قرار گیرد این پیوند به شکلی مؤثر برقرار شود.

وی در پایان گفت: در تمام دنیا هنر تئاتر در شکل و قالب جدید آن جنبه کاربردی پیدا کرده است یعنی ارتباط مرثر میان بدنه پژوهشی و دانشگاهی و استخراج بسیاری موضوعات و مباحث مورد طرح مستقیماً به بدنه حرفه‌ای تئاتر تزریق شده که در نهایت خروجی آن تولید آثار نمایشی است که آینه تمام‌نمای جامعه بر صحنه اجراست امری که در عرصه تئاتر کشور کمرنگ است و باید به تقویت این ارتباط بیاندیشیم.