کودک اولین آموزش های خود را در محیط آرام خانه و کنار خانواده خود می آموزد. والدین بهترین معلم برای کودکان هستند و آموزش های اصلی را پدر و مادر کودک به او آموزش می دهند. مسائلی مانند آموزش خوب زندگی کردن، خوب حرف زدن، اندیشیدن و بسیاری مسائل دیگر در همان روز های نخست کودکی در نهاد کودک جای می گیرد.
به گزار روابط عمومی جهاد دانشگاهی هنر، با رشد روحی و روانی و همچنین فیزیکی کودک این آموزش های به تکامل می رسد و نوبت به آموزش های جانبی می رسد. آموزش کودک در این سنین از طریق آموزش های غیر مستقیم انجام شود.والدین و یا مربیان کودک باید از طریق تحریک حواس پنجگانه و از طریق بازی آموزش ها را انجام دهند.
طبیعتا کودک مانند ما تجربه لازم برای تمرکز در کلاس های آموزشی را ندارد و حتی تحمل کلاس های آموزشی برایش تجربه ای خسته کنننده و کسالت آور باشد. در اینجا امکان دارد با آموزش های نامناسب و خشک تاثیر نامطلوبی در آینده کودک گذاشت. پس بهتر است آموزش‌ها در خلال بازی باشد تا برای کودک ایجاد علاقه و انگیزه کند. آموزش در این زمان بسیار دشوار و مهم است زیرا ریشه‌های آموزش را به وجود می‌آورد و باید کاملا تخصصی و تکنیکی باشد.
از ۲سالگی می‌توان آموزش رنگ‌ها را به کودکان آغاز کرد زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد می‌کند، ماهیچه‌هایش قوی می‌شود و از نظر بینایی چشمش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به هر سمتی را که می‌خواهد، دارد. کودکان معمولا سعی می‌کنند خطوطی را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کودک را به کشیدن نقاشی تشویق کرد.
بهترین سن برای شروع آموزش نقاشی با هدف ایجاد خلاقیت در کودک و نه نقاشی کردن در پایان ۴‌سالگی است. منظور از آموزش نقاشی تنها فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها از جمله نقاشی است. حتی والدین خود می‌توانند عهده‌دار این امر باشند. می‌توانید از موسیقی، تئا‌تر، بازی، ‌قصه، شعر و... استفاده کنید و فضایی را به وجود آورید تا کودک‌تان خود را با زبان تصویر آشنا کند.
نقاشی یک زبان بین‌المللی است؛ زبانی برای گفتن ناگفته‌ها. بهتر است کودک تا ۳ سالگی از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده کند و از 4.5 سالگی به بعد از مدادرنگی استفاده کند. می‌توانید پایین دیوار اتاقش را سرتاسر مقوا بچسبانید و او را توجیه کنید که فقط در آنجا مجاز است نقاشی کند.
انتهای پیام